Week 5

Afgelopen week was een hele interessante week op stage. Het was therapyweek bij het Gabriella Centre. Dit houdt in dat ouders of verzorgers naar het centrum komen met hun kind voor een diagnose en hulp in de opvoeding. Deze kinderen zijn verstandelijk en/of lichamelijk beperkt. De meeste kinderen komen samen met hun moeder, maar het kan ook voorkomen dat ze met de vader, oma, zus of een ander persoon dat op één of andere manier bij de familie betrokken is. Maandag arriveerde de gasten voor de therapyweek en er werden meteen een aantal assessments gedaan. Marlou en ik mochten een aantal van deze assessments bijwonen om te zien hoe dit in z´n werk gaat. Het eerste assessment was met een jongetje van 9 jaar en zijn vader. We gingen samen met Happy in een ruimte zitten met een puzzel, papier en wat kleurtjes. Happy ging een gesprek met vader aan in het Swahili, waarin ze vragen stelde over de kenmerken van zijn zoontje en zijn ontwikkeling tot nu toe. Dat heb ik er niet uit begrepen, maar Happy heeft ons naderhand alles uitgelegd. Er werd besproken hoe de geboorte is verlopen, wat de geschiedenis en samenstelling van de familie is en op welke gebieden het kind zelfstandig is. Hierbij moet je denken aan eten, aankleden, zelfverzorging etc. Tijdens het assessment werd het jongetjes gestimuleerd om met de puzzel te spelen en te kleuren, om zo te kijken op welk niveau het kind ongeveer zit. Aan het einde van het gesprek vroeg Happy onze mening over de diagnose van het jongetje. Dat vonden wij nogal moeilijk te zeggen na zo´n eerste ontmoeting. Maar Happy had meteen al de diagnose voor zich. Dat is echt een enorm groot verschil met de diagnostiek in Nederland. Dan moet je eerst allemaal testen doen, je wordt onderzocht etc. en uiteindelijk wordt er een diagnose gegeven. Hier wordt er op basis van een één gesprekje meteen een diagnose gesteld. Dat verbaasde mij heel erg, maar vond het wel leuk om te zien hoe zij hier de diagnoses stellen. We hebben het nog een keer nagevraagd, maar hier hebben ze niet een systeem waarvan ze diagnoses stellen, net als wij de DSM hebben waar iedereen zich aan moet houden.

Ik heb verder nog wat intakeformulieren gelezen en daar viel me iets uit op. Wat daaruit naar voren kwam is dat een groot deel van de kinderen hier een problematische geboorte hebben gehad. Je leest veel dat het kind te laat is met huilen of dat het niet genoeg zuurstof heeft gehad tijdens de geboorte. Daarnaast wordt er ook gesproken over dat de moeder malaria had tijdens de zwangerschap of wel eens dronk tijdens de zwangerschap. Dat vond ik wel schokkend om te lezen. Ik heb alleen geen idee of er ook de link wordt gelegd om dit te kunnen voorkomen.
Verder hebben we deze week de nieuwe kinderen in de verschillende klassen mogen observeren. Deze observaties hebben we dan weer besproken met Happy. Op basis van deze observaties en informatie die ze van het kind hebben maken ze een plan waar ze aan willen werken de komende tijd. Bij de een is het versterken van de sociale interactie en de ander is het leren zelfstandig te worden. Dat is ook het doel van de meeste ouders, dat het kind zelfstandig kan zijn en zo in de toekomst ook voor zichzelf kan zorgen.

Verder hebben we van de week niet heel veel speciaals gedaan. Er komt steeds meer school werk wat we moeten maken, dus ben daar voornamelijk mee bezig geweest. Nu lijkt het heel veel wat we moeten doen, maar als we eenmaal opgang zijn gekomen dan komt dat ook allemaal weer goed. Vandaag weer begonnen met een nieuwe week van stage na een relaxed weekend. Ik ben met een groepje weer naar Honey Badgers geweest waar we weer genoten hebben van de zon en het zwembad. Is toch wel één van de leuke plekjes om zo maar eens af en toe naartoe te gaan.

Ik heb nog wat foto´s toegevoegd van Moshi en van toen we bij de Hotsprings waren. Verder heeft mijn verslag weer wat vertraging, omdat site niet helemaal meewerkte, mijn excuses!

Liefs Eva