Dag 6 en 7
Door: Eva van Harn
Blijf op de hoogte en volg Eva
15 Februari 2015 | Tanzania, Moshi
Een week geleden stapte ik in Brussel op het vliegtuig richting Tanzania. Alweer een week geleden, maar heb het gevoel alsof ik hier al veel langer ben. Je raakt het leven hier snel gewoon. Alles gaat op het gemakje en lekker doen waar je zin in hebt. Daar gaat nu wel verandering in komen. Vanaf morgen beginnen Marlou en ik op onze stageplek. Heb er nu wel heel erg veel zin in, nu kunnen we eindelijk beginnen. Ben nu ook erg benieuwd wat ons te wachten staat!
Zaterdag hebben we een andere route genomen door de stad. Edith en Rikke, twee meisjes die ook in het hostel verblijven, hebben ons meegenomen naar een leuk cafeetje, goeie souvenirshops en allerlei andere leuke winkeltjes. Daarna heb ik met een ander hostelgenootje geluncht in de stad bij een leuk cafeetje. Verder hebben we die dag niet veel uitgevoerd, want het was snikheet! ’s Avonds hebben we spelletjes gedaan bij het hostel. Hierdoor kreeg ik het gevoel alsof we met z’n allen op vakantie waren. Zelfs hier in Moshi kun je op stap. Op zaterdagavond is er een leuke en grote karaokebar, Mlindi, waar je makkelijk naartoe kunt als “mzungu”. Dus zijn we met een hele groep wat gaan drinken.
Op zondagochtend ben ik met Sofia en Mia, ook weer twee meisjes die in het hostel verblijven, naar een kerkdienst geweest in New Land. Dat ligt vlakbij Moshi, zo’n 30 minuten rijden met de taxi. Sofia en Mia werken bij een project in New Land, en omdat we een te vroeg waren hebben ze me die projecten laten zien. Eerst een basisschool en daarna een verplegingsschool. Erg leuk om te zien waar zij hun project doen. Tegelijkertijd was het ook een schok om te zien dat New Land een stuk armer is dan Moshi. Je ziet echt meteen het verschil, maar de mensen zijn net zo aardig als alle andere mensen die we hebben ontmoet. Tijdens het wachten kwamen er heel veel kinderen op ons af en de meeste kenden Sofia en Mia van hun project. Zodra je een camera of telefoon laat zien willen ze allemaal op de foto en heel graag zelf foto’s maken. Ze genoten ervan om foto’s te maken, was erg leuk om te zien. Daarna werden we hartelijk ontvangen in de kerk. Het is een katholieke kerk, hierbij moet je denken aan een redelijk groot gebouw met allemaal plastic stoelen. Dat is ook te zien bij de foto’s. Het was een enorm leuke ervaring om een kerkdienst bij te wonen. Iedereen zingt en danst. Groepen gaan om de beurt naar voren om voor ons te zingen. Tussendoor hoor je veel Halleluja en Amen! Maar toen kwam de preek, een uur naar Swahili luisteren waar je niets van kunt verstaan. Dat was weer iets minder. Aan het einde liep iedereen zingend te kerk uit en we moesten elkaar een hand geven en bedanken voor de mooie dienst. Erg leuk om dit zo mee te maken.
Maar toen kwam de reis terug naar huis. Het makkelijkst was om de “dala dala” te nemen terug naar Moshi. De dala dala is een klein busje volgepropt met mensen. Ze stoppen onderweg zodra iemand zijn hand opsteekt. Omdat ze zoveel mogelijk geld willen verdienen, stoppen ze de bus helemaal vol met mensen. We konden gelukkig zitten. De mensen die na ons instapten persten zich ertussen of gingen gewoon op iemands schoot zitten. Er stapte een gezin in de dala dala, met een klein jongetje, ik denk nog geen 2 jaar oud. De moeder ging naast mij zitten, maar liet haar kind gewoon in het kleine gangpadje staan tussen een paar mannen. Toen de bus ging rijden, deed de moeder helemaal niets en liet het jongetje gewoon staan. Dus toen heb ik het kindje uiteindelijk maar op mijn schoot genomen, dat vond ze ook prima. Tot in Moshi heb ik met een klein schattig kindje op schoot gezeten die heerlijk lag te slapen. Dat een moeder je zoiets toevertrouwd, dat zul je in Nederland niet snel zien! My First Daladala-experience!
Foto’s volgen!
Liefs Eva
Zaterdag hebben we een andere route genomen door de stad. Edith en Rikke, twee meisjes die ook in het hostel verblijven, hebben ons meegenomen naar een leuk cafeetje, goeie souvenirshops en allerlei andere leuke winkeltjes. Daarna heb ik met een ander hostelgenootje geluncht in de stad bij een leuk cafeetje. Verder hebben we die dag niet veel uitgevoerd, want het was snikheet! ’s Avonds hebben we spelletjes gedaan bij het hostel. Hierdoor kreeg ik het gevoel alsof we met z’n allen op vakantie waren. Zelfs hier in Moshi kun je op stap. Op zaterdagavond is er een leuke en grote karaokebar, Mlindi, waar je makkelijk naartoe kunt als “mzungu”. Dus zijn we met een hele groep wat gaan drinken.
Op zondagochtend ben ik met Sofia en Mia, ook weer twee meisjes die in het hostel verblijven, naar een kerkdienst geweest in New Land. Dat ligt vlakbij Moshi, zo’n 30 minuten rijden met de taxi. Sofia en Mia werken bij een project in New Land, en omdat we een te vroeg waren hebben ze me die projecten laten zien. Eerst een basisschool en daarna een verplegingsschool. Erg leuk om te zien waar zij hun project doen. Tegelijkertijd was het ook een schok om te zien dat New Land een stuk armer is dan Moshi. Je ziet echt meteen het verschil, maar de mensen zijn net zo aardig als alle andere mensen die we hebben ontmoet. Tijdens het wachten kwamen er heel veel kinderen op ons af en de meeste kenden Sofia en Mia van hun project. Zodra je een camera of telefoon laat zien willen ze allemaal op de foto en heel graag zelf foto’s maken. Ze genoten ervan om foto’s te maken, was erg leuk om te zien. Daarna werden we hartelijk ontvangen in de kerk. Het is een katholieke kerk, hierbij moet je denken aan een redelijk groot gebouw met allemaal plastic stoelen. Dat is ook te zien bij de foto’s. Het was een enorm leuke ervaring om een kerkdienst bij te wonen. Iedereen zingt en danst. Groepen gaan om de beurt naar voren om voor ons te zingen. Tussendoor hoor je veel Halleluja en Amen! Maar toen kwam de preek, een uur naar Swahili luisteren waar je niets van kunt verstaan. Dat was weer iets minder. Aan het einde liep iedereen zingend te kerk uit en we moesten elkaar een hand geven en bedanken voor de mooie dienst. Erg leuk om dit zo mee te maken.
Maar toen kwam de reis terug naar huis. Het makkelijkst was om de “dala dala” te nemen terug naar Moshi. De dala dala is een klein busje volgepropt met mensen. Ze stoppen onderweg zodra iemand zijn hand opsteekt. Omdat ze zoveel mogelijk geld willen verdienen, stoppen ze de bus helemaal vol met mensen. We konden gelukkig zitten. De mensen die na ons instapten persten zich ertussen of gingen gewoon op iemands schoot zitten. Er stapte een gezin in de dala dala, met een klein jongetje, ik denk nog geen 2 jaar oud. De moeder ging naast mij zitten, maar liet haar kind gewoon in het kleine gangpadje staan tussen een paar mannen. Toen de bus ging rijden, deed de moeder helemaal niets en liet het jongetje gewoon staan. Dus toen heb ik het kindje uiteindelijk maar op mijn schoot genomen, dat vond ze ook prima. Tot in Moshi heb ik met een klein schattig kindje op schoot gezeten die heerlijk lag te slapen. Dat een moeder je zoiets toevertrouwd, dat zul je in Nederland niet snel zien! My First Daladala-experience!
Foto’s volgen!
Liefs Eva
-
15 Februari 2015 - 20:25
Arianne:
Ben benieuwd naar de foto's. Wat heb je al veel gezien en gedaan in je eerste week. Succes met je stage.
Liefs Mama -
17 Februari 2015 - 19:43
Ina:
Hoi lieve Eva. Even een berichtje van ons.
We volgen je op de voet door je leuke verhalen.
Hier hebben we de carnaval overleefd. Was erg gezellig.
Je moeder had zich al snel aangepast en had het goed naar haar zin.
Zoals je wel al zal,weten is de wintersport voor volgend jaar vastgelegd.
Iedreen heeft er nu alweer zin in.
Gelukkig gaan Amber en Mor ook weer mee.
Kim en Yorick passen vandaag op het vorige buurmeisje.
Beetje oefenene kan geen kwaad.
Yorick is nu al de bout af.
Hij zit in de nacht.
Hoop voor Kim dat ze lekker slaapt vannacht.
Gisteren zijn Dagmar en Jasmijn naar het huis wezen kijken
Bram is van de week 2 geworden.
Jij hebt daar waarschijnlijk geen Valentijnskaarten ontvangen.
Ik hoop dat je al wat gewend bent.
Lees dat je al veel ontdekt hebt.
Wat goed dat je de taal aan het leren bent, zal je zeker van pas komen.
Ik heb verder niet veel te melden maar hou je regelmatig op de hoogte van onze activiteiten.
Hee meis, dikke kus en tot gauw. XXX
-
17 Februari 2015 - 20:44
Eric Audenaerd:
Hoi Eva,
Weer vol bewondering je dagverslagen zitten lezen. Volgens mij heb je tijd te kort daar om alles te beleven. Ik ben benieuwd wat je indrukken op de eerste werkdagen zullen zijn.
Hier verder alles rustig behalve dan dat je moeder naar carnaval is geweest. Ze vond het nog leuk ook. Echt feestbeest hè .
Groetjes en een hele dikke knuffel van mij en Marloes.
-
19 Februari 2015 - 21:02
Eva Van Harn:
Hooi!
Wat een lieve reacties allemaal, echt leuk om terug te lezen! Ik vind het ook leuk om te horen dat jullie mijn blog lezen en ik vind het zelf ook leuk om te schrijven.
Haha Ina, fijn dat ik zo ook op de hoogte ben van jullie activiteiten! Zo blijf ik nog een beetje in Nederland :)
En mam, ik zal bij de volgende les wel vragen wat dikke kus in Swahili is, daar ben ik nog niet achter
Ja, mama die gaat carnavallen.. Het moet toch niet gekker worden, gelukkig heeft ze het naar haar zin gehad!
Groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
